Als vervolg op mijn vorige verhaal ga ik beginnen aan mijn uitdaging. Hoe ga ik om met het rouwproces en wat houdt dit voor mij in….

 

Zoals ik eerder beschreef kreeg ik steeds meer last van paniekaanvallen, het gevoel van eenzaamheid, moeheid en veel nadenken waardoor er weinig ruimte overbleef voor andere dingen. Mijn depressie sloop langszaam terug wat veel energie kost. Het enige wat ik nog deed was naar mijn werk gaan, een masker opzetten van dat het goed met mij ging. Maar zodra ik thuis kwam van het werk, voelde ik mij energieloos en sliep ik veel. Wanneer ik opstond om een wasje te draaien, koken, huishoudelijke taken, was ik hierna zo moe, dat ik direct weer ging liggen.

 

Ik herkende direct de signalen en wist dat ik hiermee iets moest gaan doen. De 1ste stap was de herkenning en het toegeven dat ik dit niet alleen verwerken kan.

 

Ik was aan het werk waarop ik even later een gesprek had met mijn baas over mijn verloop op het werk. Ik kreeg positieve feedback en mijn contract werd verlengt. Maar toch werd ik er niet vrolijk van, maar juist onrustig. Ik gaf direct aan om het op een lager pitje te zetten. Een persoonlijk gesprek ontstond waarin uiteindelijk naar voren kwam dat het tijd is voor mijzelf, mijn gezondheid en het rouwproces.

 

Met dubbele gevoelens ga ik verder met werken, maar ook opgelucht. Opgelucht dat er ruimte komt om te beginnen aan het verwerkingsproces. Ik start met therapie. Maar hoe gaat dit verlopen? Krijg ik snel meer ruimte en rust? Of wordt het zwaar en gaat het veel energie kosten?…

 

Maar ik weet wel dat het goed is om te doen. Soms heb je hulp nodig van anderen, wanneer je het even niet alleen kan.

 

Nu heb ik de tijd, laten we beginnen..