Mijn moeder had veel pijn en kreeg elke dag morfine via een naald die 24/7 aangesloten zat. Wanneer mijn moeder meer pijn ervoer, kon zij op het knopje drukken en kreeg zij meer morfine toegediend.  Mijn moeder sliep veel , en wanneer zij wakker was, kon mijn moeder even lekker haken/breien, eten en drinken, en met ons kletsen.

Op een middag zat ik bij mijn moeder waarop even later de huisarts aanbelde. Ik deed de deur open en nam haar mee naar de woonkamer. Mijn moeder is op dat moment wakker en begroet de huisarts met een glimlach. Mijn moeder kon vaak zeggen dat het wel meeviel en dat ze zich goed voelde wanneer dit gericht aan mijn moeder gevraagd werd. Ook deed mijn moeder dit omdat zij bang was dat wanneer zij iets toegediend zou krijgen, zij eraan zou overlijden, Op dit moment was zij erg bang voor de dood en liet zij het mooier lijken dan dat het daadwerkelijk was. Maar daar trapte de huisarts natuurlijk niet in!

Mijn moeder had ook een kat genaamd Beer. Beer was haar maatje en elke kateigenaar kan zich er vast wel in herkennen als ik zeg dat mijn moeder ook vaak praatjes had met de kat.

Omdat mijn moeder af en toe bepaalde gesprekken af kon kappen, of niet eerlijk een antwoord wou geven, bedacht de huisarts een slimme methode.

De huisarts zag Beer op een stoel naast mijn moeder zitten en begon de kat te aaien. Huisarts: ’’hallo beer, hoe gaat het vandaag met jou baasje?, Heeft ze nu veel pijn en eet en drinkt ze wel goed?’’ waarop mijn moeder dan antwoord gaf ‘’het kan beter, wel goed gedronken maar het eten ging er niet echt in.’’ Huisarts: ''hm wat zou baasje op dit moment fijn vinden?'' mama: '' een glaasje limonade en een paracetamol zou wel fijn zijn'' 

Doordat de huisarts de vragen stelde aan beer, lag de focus niet direct op mijn moeder wat zorgde voor een ontspannen en niet z’n beladen sfeer. Zo kreeg de huisarts een goed beeld van hoe mijn moeder zich op dat moment voelde. Toen ik dit voor het eerst zag, was ik zo verbaasd. Ook omdat wij als familie ‘’en dan met name haar kinderen’’ het er niet altijd uit kregen. Mijn moeder wou zich natuurlijk ook sterk voor ons houden. Waarna ik ook een gesprek met haar gehad heb over dat zij ook haar minder goede momenten met ons kon delen. Zij heeft haar hele leven voor ons gezorgd, nu konden wij voor haar zorgen. Ik vond dit zo bijzonder dat ik dit graag met jullie wou delen.

Heb jij vragen of ideeën hebben over myblog, stel ze in de reacties en ik kom erop terug!